همه چیز درباره تفاوت انگلیسی بریتانیایی و آمریکایی

خیلی از آمریکایی ها اصلا خوششان نمی آید که به چایشان شیر اضافه کنند. اما از آن طرف بریتانیایی ها این کار را دوست دارند. وضعیت زبان انگلیسی بریتانیایی ها و آمریکایی ها هم خیلی متفاوت نیست. تفاوت هایی دارند اما هر دو گروه می توانند همدیگر را بفهمند.

بریتانیایی – آمریکایی های اولیه با آمریکای بومی ارتباط برقرار کردند – و همین طور با مهاجران از کشورهای دیگر – و مجبور شدند لغات جدیدی بیاموزند و استفاده کنند. این وسط کلماتی هم از زبان مورد استفاده در بریتانیای کبیر از مد افتاد. بعد از چهار صد سال، این دو گویش یا لهجه تفاوت های کم و بیش جدی ای پیدا کردند.

مهم ترین تفاوت های این دو لهجه از نظر کلمه و تلفظ عبارتند از:

کلمات آمریکایی که در نسخه بریتانیایی وجود ندارند:

نهایتا کولونی های آمریکایی از بریتانیا مستقل شدند و به آمریکا تبدیل شدند. همین طور که آمریکا رشد می کرد و فرهنگ های جهانی مختلفی را در خودش جا می داد، مردم آمریکایی تفاوت های زبانی را نسبت به نسخه بریتانیایی ایجاد کردند. عباراتی که از قبل در نسخه بریتیش بود تغییر کرد. مقلا minced beef  شد ground beef (گوشت چرخ کرده).

به علاوه، کلمات جدیدی همین طور با پیشرفت علم و تکنولوژی اختراع شد. بعد از اختراع اتوموبیل در قرن 20 م، آمریکایی که شروع به پر کردن باکشان با gasoline  شدند در حالی که بریتانیایی ها ماشینشان را با petrol پر میکردند.

تفاوتهای لغوی

یک سری لغات در هر دو نسخه وجود دارد اما معنی شان متفاوت است. مثلا کلمه homely در نسخه آمریکایی یعنی بیریخت و زشت در حالی که در بریتیش یعنی خودمانی و راحت و بی ریا.

همین کلمه فوتبال خیلی در این دو زبان متفاوت است. فوتبال برای اروپایی ها و بریتانیایی ها همان فوتبال خودمان است (زمین سبز و توپ سیاه و سفید) که در آمریکایی می شود soccer. اما فوتبال برای آمریکایی ها یعنی همان فوتبال آمریکایی!

یکی از مهم ترین تفاوت های واژگان این دو گویش، WC یا water closet است (مورد استفاده بریتانیایی ها). در آمریکا می گویند restroom.

تفاوت های دیکته ای یا املایی

مهم ترین فردی که مسئول اکثر تفاوت های املایی این دو گویش بوده Noah Webster است (بله دیکشنری وبستر). در اوائل قرن نوزدهم، وبستر یک سری حرف که در املای بریتیش وجود داشت را زائد می دید و متعاقبا دیکشنری ای را برای خودش اختراع کرد.

یعنی کلمات colour و favourite که بریتیش بود، برای وبستر بهینه نبود و او تصمیم گرفت u را حذف کند. در نسخه آمریکایی می نویسیم color و favorite.

مورد مهم بعدی در املا -ize در آمریکایی و -ise در بریتیش است. همین طور پایانه -er در کلماای مثل theater و center که آمریکایی هستند، در بریتیش برعکس است (theatre و centre).

گرامر بریتیش در برابر امریکن

در بریتیش، باید از ماضی نقلی برای اقدامات اخیری که زمان حال را تحت تاثیر قرار می دهد استفاده کنید:

“من گلدان شما را شکسته ام. آیا من را می بخشید؟”

انگلیسی آمریکایی ماضی نقلی را درست می پندارد، اما گزینه دیگری هم ارائه می دهد: ماضی ساده.

“من گلدان شما را شکستم. آیا من را می بخشید؟”

انگلیسی آمریکایی با ماضی نقلی مشکلی ندارد اما در رابطه با قسمت سوم فعل قضیه این طور نیست. در جملات زیر، آمریکایی از gotten به عنوان قسمت سوم فعل get ، leaned به جای leant، و spoiled به جای spoilt استفاده می کنند.

” You have got much better at breaking things! It’s because you’ve leant too hard against the furniture. Now it’s spoilt! ”

معنی:

“توی شکستن چیزها خیلی پیشرفت کرده ای! دلیلش این است که بیش از حد به اسباب و اثاث تکیه داده ای. حالا دیگر خراب شده!”

تلفظ بریتانیایی و آمریکایی

مهم ترین تفاوت تلفظ این دو گویش در تلفظ حرف r است. اگر آخر سیلاب بیفتند مثل picture بریتانیایی ها عملا r را تلفظ نمی کنند اما آمریکایی کامل تلفظ می کنند. بعد، هجی کردن حرف z در بریتیش می شود “زِد” اما در امریکایی می شود “زی”.

علامت گذاری امریکن و بریتیش

در بریتیش، علامت کوئوت “” یا ‘’ برعکس آمریکایی است. در آمریکا، حالت دوتایی ان برای نقل قول های اولیه است و حالت یک دانه ای برای یک نقل قول داخل نقل قول دیگر است. اما در بریتانیا، قضیه برعکس است.

ثانیا، بریتانیایی ها ویرگول و نقطه را خارج از علامت نقل قول “” می گذارند در حالی که آمریکایی ها این دو مورد را داخل علامت نقل قول می گذارند. همین طور، بریتانیایی نقطه در انتهای مخفف Mr.، Dr.، و Mrs. نمی گذارند.

فرمت بندی بریتیش و امریکن

مثال دیگر نحوه نوشتن تاریخ در بریتانیایی و آمریکایی است. مهم ترین آن هم نوشتن تاریخ کامل است. آمریکایی ها به صورت ماه – روز – سال می نویسند (یعنی April 6, 2021 = 2021/6/4). در بریتانیا، به صورت روز – ماه – سال می نویسند یعنی همان 6/4/2021 (شبیه فارسی).

لحن بریتانیایی و آمریکایی

آمریکایی ها کمی غیررسمی تر هستند و شاید در ادارات حتی ببینید با همدیگر با hey یا what’s up احوالپرسی کنند. در حالی که بریتانیایی ها کمی رسمی ترند و بیشتر good morning و how do you do می گویند.

در کل، بیشتر این دو گویش مثل هم هست و هر دو به راحتی زبان همدیگر را متوجه می شوند.

نکته مهم این مطلب فارغ از بار آموزشی اش، این بود که خیلی از ژورنال های علمی همان اول از شما می خواهند فرمت بندی و تکست مقاله تان بر اساس یکی از این دو گویش تنظیم شده باشد. یعنی یا فقط بریتانیایی یا فقط آمریکایی. و ترکیب کردن مثلا colour با favorite غلط خواهد بود (ترکیب بریتیش و آمریکایی نباید باشد).

این مورد هم یکی از اصلی ترین نکاتی است که آکادمی ویرایش ایران در ادیت های خود روی مقالات انگلیسی اساتید و محققین عزیز رعایت می کند.

مطالب مرتبط مفید

آموزش نوشتن نتیجه گیری مقاله