10 ژورنال برتر برای چاپ نتایج منفی تان
355 Views
شکی نیست که شکست مقدمه پیروزی است. اکثر پیشرفت های تکنولوژیکی از شکست های اولیه به دست آمده اند. حتی آزمایشاتی که خیلی خوب هم اجرا می شوند و فرضیه خوبی هم دارند نتایج غیرقطعی و منفی تولید می کنند. اما متاسفانه جامعه علمی به نوعی یافته های مثبت عادت کرده که خودش نشان می دهد عینیت علمی در خطر است. به علاوه، محققین را هم تحت فشار قرار می دهد. در نهایت، گاها نویسندگان متوسل به رفتارهای غیراخلاقی مثل داده سازی، دستکاری در داده ها، و حتی تولید نتایج قلابی می شوند.
چاپ یافته های منفی در برابر خروجی های بالقوه اش هزینه سرمایه گذاری زیادی می طلبد. این هزینه ها شامل هزینه های چاپ، تلاش برای نوشتن متن مقاله، و زمان انجام آن می شود. خروجی ها عبارتند از تعداد استنادات دریافتی و دیده شدن مقاله چاپ شده. مانع دیگری که محققین را از چاپ نتایج منفی برحذر می دارد این ایده رایج است که مطالعه منفی احتمالا ضعیف بوده. البته این نوعی سوءبرداشت است که محققینی که یافته های مثبت گزارش می کنند توانمندتر و ماهرتر هستند. در واقعیت، ارزش دادن به نتایج منفی می تواند محققین را تشویق کند تا پا در عرصه های جدید و کارنشده بگذارند.
چاپ نتایج منفی
سه المان کلیدی ای که هر گونه خروجی پژوهشی را تعریف می کنند عبارتند از بازتکرارپذیری، قوت (robustness) و قابلیت تبدیل در عمل. گزارشات چاپی به عنوان نوعی استارت برای محققین در سراسر جهان عمل می کنند تا بر اساس آن ها، فرضیات خودشان را مطرح کنند. پس هم نتایج مثبت و هم منفی برای قوی و معتبرساختن فرآیند علمی ضروری هستند. گزارش نتایج منفی یا خنثی به محققین کمک می کند تا بر اساس آن، طرح های پژوهشی خودشان را اصلاح کنند. به علاوه از هدررفت منابع مهمی مثل زمان، پول، و انرژی جلوگیری می کند. گزارش یافته های منفی همین طور به محققین کمک می کند تا متغیرهای مخدوشگر بالقوه را مثل اندازه نمونه، تخصیص مداخله/درمان و اشتباهات دیگر گزارش دهی را شناسایی کنند.
چرا محققین نتایج منفی یا خنثی می گیرند؟
سه دلیل مهم گرفتن نتایج منفی یا خنثی عبارتند از:
- فرضیه اولیه دقیق نبوده و بر اساس گمانه زنی های اشتباه یا نادقیق استوار بوده.
- اشتباهات فنی مثل انتخاب طراحی مطالعه نامناسب، استفاده از شناساگرهای خراب، یا استفاده از روش های آماری نامناسب.
- محقق نتوانسته یافته های به دست آمده از گزارشات پیشین را تایید کند.
پیامدهای چاپ نکردن نتایج منفی
نتایج خنثی یا منفی ای که به دلیل دو مشکل اول (بالا) به وجود می آیند به درد چاپ کردن نمی خورند. اصولا وقتی محققین اشتباهاتی را در تولید فرضیه یا استفاده از مواد اشتباه شناسایی می کنند، زودتر از موعد آزمایش را کنار می گذارند. پس نتایج منفی قابل چاپ شامل یافته هایی می شود که نتوانسته نتایج چاپ شده قبلی ادبیات را تایید کند. به علاوه، ترس از چاپ کردن نتایج زمانی زیاد می شود که این نتایج در ژورنال های بسیار معتبر گزارش شده. چاپ در ژورنال های باپرستیژ بالا به محققین دیگر اجازه می دهد از آن ها درس بگیرند و در نهایت آزمایشاتی را تکرار نکنند که به طور بالقوه شاید به شکست منتهی شود. بعد خودش مانع از هدررفت بی مورد منابع مالی و تاخیر در فرآیندهای علمی می شود. سوگیری ذاتی ای که نسبت به چاپ صرفا نتایج مثبت وجود دارد خودش شاید باعث تجمیع داده های جعلی در ادبیات بشود.
معیارهای لازم برای چاپ نتایج منفی
وقتی محققی تصمیم می گیرد نتایج منفی را در یک ژورنال علمی، چاپ کند باید کاملا با احتیاط این کار را انجام دهد! داده ها باید بر اساس روش های تحلیل داده قوی و محکم از نظر آماری منفی شده باشند. پروتکل های آزمایشی ای که منتهی به نتایج شد باید چندین بار تکرار شده باشد تا مطمئن شویم خطای فنی وجود نداشته. به علاوه، دسترسی کامل به روش شناسی ها و داده های خام خصوصا در این نوع گزارش های علمی ضروری است. شاید از همه مهمتر صرفا نتایجی که احتمالا اثرگذاری مهمی دارند را باید برای چاپ آماده کنید. همین طور، آزمایشات را می شود در همکاری با همکاران، همترازان، و متخصصین آن حوزه انجام داد. همین کار کمک می کند تا متغیرهای مخدوشگر یا هر گونه سوگیری در طراحی مطالعه را شناسایی کنیم. اگر پس از حتی این همکاری ها باز هم نتایج منفی تایید شد، حالا اطمینان ما از کیفیت آن ها بالا رفته و شانس چاپشان در ژورنال های معتبر بالاتر می رود.
ایده های نوآورانه جدیدی مثل registered reports (https://www.cos.io/initiatives/registered-reports ) مطرح شده تا خروجی های منفی مطالعات را به چاپ برسانند. این سایت حامی این ایده است که یافته های علمی را باید بر اساس قوت مطالعه و نه خروجی های آن ارزیابی کرد. مثلا محققین می توانند نیمه اول مقاله شان را که بیان کننده فرضیه، روش های برنامه ریزی شده، و قوت آماری است را سابمیت کنند. اگر مناسب بود، ژورنال به آن ها “in-principle acceptance” می دهد؛ یعنی اگر محقق پایبند به این طرح پژوهشی باشد، نتایج فارغ از نوع خروجی شان (مثبت/منفی/خنثی) چاپ خواهند شد. این یعنی تضمین چاپ فارغ از مثبت یا منفی بودن نتایج.
محققین کجا می توانند یافته های منفی شان را چاپ کنند؟
پلتفرم های گوناگوی برای ارائه و اشاعه نتایج منفی وجود دارد. اولا وبسایت های آزمایشگاهی و دانشگاهی. یا انجمن های دسترسی آزاد مثل کنفرانس های علمی که مشوق بحث صادقانه آزمایشات ناموفق هستند. همین طور می شود به پایگاه های داده رایگانی مثل Figshare ارسال کنید. اما همچنان چاپ در ژورنال های همتاداوری شده و شناخته شده استاندارد طلایی ماست!
مقاله ای که نتایج منفی را توصیف می کند زمانی معتبر تلقی خواهد شد که در یک ژورنال همتاداوری شده معتبر چاپ بشود. مسلما چاپ نتایج منفی می تواند فرآِیند نچسبی! باشد. اما مهم این است که محققین در تله ژورنال های شکارچی یا غارتگر نیفتند.
اخیرا تغییر مثبتی در روند ژورنال ها برای چاپ نتایج منفی ایجاد شده. 10 ژورنال معتبری که چاپ چنین نتایجی را تسهیل می کنند عبارتند از:
- Positively Negative (PLOS ONE)
- The Missing Pieces: A Collection of Negative; Null and Inconclusive Results (PLOS One)
- The All Results Journals
- ACS Omega (ACS Publications)
- F1000Research
- PeerJ
- Journal of Negative Results in Biomedicine
- Journal of Negative Results – Ecology and Evolutionary Biology
- Journal of Articles in Support of the Null Hypothesis
- Journal of Pharmaceutical Negative results
تجربه شما از چاپ نتایج منفی چه بوده؟
پاسخگوی سوالات و نظرات شما هستیم