سرقت ادبی چیست؟

از سرقت ادبی یا دستبرد فکری یا plagiarism چه می دانید؟ به نظرتان چقدر مشکل جدی است؟

خیلی از دوستان که برای ویرایش مقاله تماس می گیرند، خواهان رفع سرقت ادبی هم هستند (که البته انجام نمی دهیم).

سرقت ادبی به زبان ساده یعنی کات و پیست کردن از بقیه مقالات و مطالعات. هم چنین منظورش اعتبار گرفتن از کاری است که بقیه انجام داده اند.
این کار تحت هیچ شرایطی قابل قبول نیست و علیرغم بد بودنش، یکی از اصلی ترین مشکلات مقالات دانشجویان است. در برخی موارد که کاملا از تنبلی نویسنده ناشی می شود اما در خیلی از مواقع از نداستن درست بازنویسی کردن و دادن رفرنس به کار دیگران نشئت می گیرد. سرقت ادبی در کار حرفه ای می تواند به اخراج شدن از پوزیشن آکادمیک، ممنوعیت چاپ مقاله در یک ژورنال خاص، و یا ممنوعیت گرفتن بودجه از یک نهاد مالی و حتی پیگرد قانونی منجر شود.
سطح سختگیری برای سرقت ادبی در کشورهای مختلف متفاوت است که البته اغلب ژورنال های بین المللی استاندارد در این مورد توافق نظر دارند. نویسندگان حتما باید حواسشان باشد که نام نویسنده، جدول، شکل یا هر منبع دیگری که استفاده می کنند را ذکر کنند. معمولا تکه های کوچک متن مثلا یکی دو خط خیلی مشکل ساز نیست.

Plagiarism شامل حتی سرقت ادبی از کار خودتان هم می شود. در واقع، بعضی ژورنال ها مقرر می کنند که نمی توانید بیشتر از 5 کلمه پشت سر هم از مقاله ای که خودتان نوشته اید استفاده کنید.
اگر داوری فکر کند که از کار فردی دیگر یا حتی خودتان سرقت ادبی کرده اید، نزدیک به 100 درصد کارتان ریجکت خواهد شد. اگر هم در دانشگاه یا موسسه خودتان این کار را بکنید، احتمالا اخراج می شوید.
این بخش از سایت به شما کمک می کند تا بفهمید سرقت ادبی هم چه چیزی هست و هم نیست و چطور کار دیگران را (البته همراه دادن رفرنس) بازنویسی بکنید. بازنویسی یا همان paraphrase برای عدم تکرار در کار خودتان هم مفید است.
—————————————————————————————————
فهمیدن سرقت ادبی (plagiarism) خیلی سخت نیست
فهمیدن سرقت ادبی خیلی ساده است خصوصا در مقالاتی که توسط غیربومی زبانان نوشته شده. سرقت ادبی به طور خاص وقتی تابلو می شود! که عباراتی را از اینترنت کپی می کنید که به زبان انگلیسی غیرعلمی نوشته شده (یعنی از تبلیغاتی می آید که ویژگی های فنی یک محصول را نشان می دهند) یا ضمیر دوم شخص (تو، شما) دارند. دقت کنید که انگلیسی انواع لحن ها مثل علمی، تجاری، محاوره و غیره) دارد و نباید این ها را با هم ترکیب کنید. مشکل این جاست که شاید نفهمید متنی که ازش کپی کرده اید کدام لحن را دارد.

ما مقالات متعددی را ویرایش می کنیم. گاها پاراگرافی را می بینیم که مشکلات زبان انگلیسی متعددی دارد (گرامر، لغت، املا) اما ناگهان جمله ای می آید که کاملا حرفه ای و درست است. در اغلب موارد وقتی این جمله را در گوگل سرچ می کنیم، می بینیم که از یک مقاله چاپ شده آمده.
سرچ در گوگل یک راه برای فهمیدن سرقت ادبی است. راه اصولی تر نرم افزار iThenticate (http://www.ithenticate.com) هست که اطلاعات خیلی مفیدی راجع به سرقت ادبی دارد که یکی از آن ها نظرسنجی از شخصیت های علمی راجع به تعریف سرقت ادبی است.
نظرسنجی iThenticate 10 نوع سرقت ادبی را شناسایی کرده که مهم ترین آن ها عبارتند از: دوباره فرستادن یک مقاله به چند ژورنال مختلف تا برای بیش از یک بار پذیرش شود؛ سرقت ادبی از خود (یعنی استفاده دوباره از کارتان بدون آن که بگویید)؛ عدم رفرنس دادن درست به کارهای بقیه؛ و کپی کردن جمله بندی سایرین اما طوری رفتار کردن انگار جمله خود نویسنده است بدون آن که حتی رفرنسی داده شود. بدترین حالت گرفتن درفت یک مقاله و سابمیت کردن به اسم خودتان است.
مسلما این فقط ادیتورها نیستند که از این نرم افزارها بهره می برند. اگر نگرانید که نکند ناخواسته سرقت ادبی انجام داده اید (خصوصا وقتی که از متنی استفاده می کنید که چند ماه یا حتی چند سال پیش نوشته اید)، می توانید از این نرم افزارها کمک بگیرید (CrossCheck، Turnitin، eBlast).

مطالب مرتبط مفید

آموزش پارافریز