انتساب تصادفی
39 Views
تعریف انتساب تصادفی
انتساب تصادفی یا تخصیص تصادفی به عمل تخصیص شرکت کنندگان به گروه های آزمایشی مختلف در یک مطالعه به روشی کاملاً بی طرفانه اشاره دارد تا اطمینان حاصل شود که هر شرکت کننده شانس برابری برای تخصیص به هر گروهی دارد.
در تحقیقات تجربی، تخصیص تصادفی یا قرار دادن تصادفی، با استفاده از تصادفی سازی شرکت کنندگان را از نمونه شما در گروه های مختلف سازماندهی می کند.
تخصیص تصادفی از روش‌های شانسی استفاده می‌کند تا اطمینان حاصل شود که هر شرکت‌کننده از فرصت برابر برای تخصیص به گروه کنترل یا آزمایش برخوردار است.
گروه کنترل درمان مورد نظر را دریافت نمی کند، در حالی که گروه آزمایش درمان را دریافت می کند.
هنگام استفاده از انتساب تصادفی، نه محقق و نه شرکت کننده نمی توانند گروهی را که شرکت کننده به آن اختصاص داده می شود، انتخاب کنند. این کار تضمین می کند که هر گونه تفاوت بین و تفاوت درون گروه ها در شروع مطالعه سیستماتیک نیست.
مثال انتساب تصادفی
در یک مطالعه برای آزمایش موفقیت برنامه کاهش وزن، محققان به طور تصادفی گروهی از شرکت کنندگان را به یکی از دو گروه تقسیم کردند.
شرکت کنندگان گروه A به مدت 10 هفته در برنامه کاهش وزن شرکت کردند و در کلاسی شرکت کردند که در آن با فواید تغذیه سالم و ورزش آشنا شدند. در حالی که شرکت کنندگان گروه B کتابی 200 صفحه ای را مطالعه کردند که مزایای کاهش وزن را توضیح می دهد. محقق به طور تصادفی شرکت کنندگان را در یکی از دو گروه قرار داد.
محققان دریافتند کسانی که در این برنامه شرکت کردند و در کلاس شرکت کردند، نسبت به گروه دیگری که فقط کتاب را دریافت کردند، احتمال کاهش وزن بیشتری داشتند.
اهمیت انتساب تصادفی
تخصیص تصادفی تضمین می کند که تمام گروهها در آزمایش قبل از اعمال متغیر مستقل یکسان هستند.
در آزمایش‌ها، محققان یک متغیر مستقل را برای ارزیابی تأثیر آن بر یک متغیر وابسته دستکاری می‌کنند، در حالی که متغیرهای دیگر را کنترل می‌کنند. تخصیص تصادفی احتمال یکسان بودن گروه های درمانی را در شروع مطالعه افزایش می دهد.
بنابراین، هر تغییری که از متغیر مستقل ناشی می شود را می توان نتیجه درمان مد نظر فرض کرد. این امر به ویژه برای حذف منابع سوگیری و تقویت روایی درونی یک آزمایش مهم است.
تخصیص تصادفی بهترین روش برای استنباط رابطه علی بین درمان و نتیجه است.
انتخاب تصادفی در مقابل انتساب تصادفی
انتخاب تصادفی (که نمونه‌گیری احتمالی یا نمونه‌گیری تصادفی نیز نامیده می‌شود) روشی است برای انتخاب تصادفی اعضای یک جامعه برای گنجاندن در مطالعه شما. از سوی دیگر، تخصیص تصادفی روشی برای مرتب‌سازی شرکت‌کنندگان نمونه در گروه‌های کنترل و درمان و سایر گروه هاست.
انتخاب تصادفی تضمین می کند که همه افراد جامعه شانس برابری برای انتخاب شدن برای مطالعه دارند. هنگامی که مجموعه شرکت‌کنندگان انتخاب شد، آزمایش‌کنندگان از تخصیص تصادفی برای تخصیص شرکت‌کنندگان به گروهها استفاده می‌کنند.
تخصیص تصادفی فقط در طرح‌های آزمایشی بین آزمودنی‌ها استفاده می‌شود، در حالی که انتخاب تصادفی می‌تواند در انواع طرح‌های مطالعه استفاده شود.
انتساب تصادفی در مقابل نمونه گیری تصادفی
نمونه گیری تصادفی به انتخاب شرکت کنندگان از یک جامعه اشاره دارد به طوری که هر فرد شانس مساوی برای انتخاب شدن داشته باشد. این روش بازنمایی یا میزان نماینده بودن نمونه را افزایش می دهد. از سوی دیگر، انتساب تصادفی پس از انتخاب شرکت کنندگان در طرح های آزمایشی استفاده می شود. این شامل تخصیص این شرکت کنندگان به گروه های آزمایشی یا شرایط مختلف به طور تصادفی است.
این کار کمک می کند تا اطمینان حاصل شود که هر گونه تفاوت در نتایج در بین گروه ها به دلیل دستکاری متغیر مستقل است، نه تفاوت های قبلی بین شرکت کنندگان.
زمان استفاده از انتساب تصادفی
تخصیص تصادفی در آزمایش هایی با طرح بین گروهی یا اندازه گیری مستقل استفاده می شود. در این طرح‌های پژوهشی، محققان یک متغیر مستقل را برای ارزیابی تأثیر آن بر یک متغیر وابسته دستکاری می‌کنند، در حالی که متغیرهای دیگر را کنترل می‌کنند.
معمولاً یک گروه کنترل و یک یا چند گروه آزمایشی وجود دارد. تخصیص تصادفی کمک می کند تا اطمینان حاصل شود که گروه ها در شروع مطالعه قابل مقایسه هستند.
نحوه استفاده از انتساب تصادفی
روش‌های مختلفی برای تخصیص تصادفی شرکت‌کنندگان در گروه‌های مطالعه وجود دارد. در اینجا تعدادی از روش های محبوب عبارتند از:
- مولد اعداد تصادفی: به هر یک از اعضای نمونه یک عدد منحصر به فرد بدهید. از یک برنامه کامپیوتری برای تولید تصادفی یک عدد از لیست برای هر گروه استفاده کنید.
- قرعه کشی: به هر یک از اعضای نمونه یک شماره منحصر به فرد بدهید. همه اعداد را در یک کلاه یا سطل قرار دهید و اعداد را به طور تصادفی برای هر گروه بکشید.
- سکه انداختن: برای هر شرکت کننده یک سکه برگردانید تا تصمیم بگیرید که در گروه کنترل یا گروه آزمایشی باشد (این روش فقط زمانی قابل استفاده است که فقط دو گروه داشته باشید)
- پرتاب یک تاس: برای هر عدد در لیست، یک تاس بیندازید تا تصمیم بگیرید که در کدام یک از گروهها قرار می‌گیرند. برای مثال، فرض کنید که انداختن 1، 2 یا 3 آنها را در یک گروه کنترل قرار می‌دهد و 3، 4، 5 می‌اندازد. آنها را در یک گروه آزمایشی قرار می دهد.
چه زمانی از انتساب تصادفی استفاده نمی شود؟
- زمانی که از نظر اخلاقی مجاز نیست: تصادفی سازی تنها زمانی اخلاقی است که محقق شواهدی مبنی بر برتری یک درمان بر دیگری نداشته باشد یا اینکه یک درمان ممکن است عوارض جانبی مضری داشته باشد.
- در پاسخ به سؤالات غیر علی: اگر محقق صرفاً علاقه مند به پیش بینی احتمال یک رویداد باشد، رابطه علی بین متغیرها مهم نیست و طرح های مشاهده ای مناسب تر از انتساب تصادفی خواهند بود.
- مطالعه تأثیر متغیرهایی که قابل دستکاری نیستند: برخی از عوامل خطر قابل دستکاری نیستند و بنابراین مطالعه آنها در یک کارآزمایی تصادفی منطقی نخواهد بود. برای مثال، نمی‌توانیم شرکت‌کنندگان را به‌طور تصادفی بر اساس سن، جنسیت یا عوامل ژنتیکی به دسته‌های مختلف تقسیم کنیم.
معایب انتساب تصادفی
در حالی که تصادفی سازی تخصیص بی طرفانه شرکت کنندگان به گروه ها را تضمین می کند، برابری این گروه ها را تضمین نمی کند. هنوز ممکن است متغیرهای خارجی وجود داشته باشد که بین گروه ها متفاوت باشد یا تفاوت های گروهی که از شانس ناشی می شود. علاوه بر این، هنوز درجاتی از شانسدر تخصیص تصادفی وجود دارد.
بنابراین، محققان نمی توانند گروه های کاملاً برابر را برای هر مطالعه خاص تولید کنند. ممکن است هنوز تفاوت‌هایی بین گروه درمان و گروه کنترل وجود داشته باشد، و نتایج یک کارآزمایی تصادفی گاهی اوقات ممکن است اشتباه باشد، البته که خیلی مشکلی هم در این مسئله وجود ندارد.
شواهد علمی یک فرآیند طولانی و مستمر است و گروهها در درازمدت یعنی زمانی که داده‌ها در یک متاآنالیز تجمیع می‌شوند، میل به برابری نشان می دهند.
علاوه بر این، اعتبار بیرونی (یعنی میزانی که محقق می تواند از نتایج مطالعه برای تعمیم به جمعیت بزرگتر استفاده کند) با انتساب تصادفی در خطر است. یعنی تخصیص تصادفی برای اجرای خارج از شرایط آزمایشگاهی کنترل شده چالش برانگیز است و ممکن است نشان دهنده آنچه در دنیای واقعی در سطح جمعیت اتفاق می افتد نباشد.
تخصیص تصادفی همچنین می‌تواند پرهزینه‌تر از مطالعات مشاهده‌ای ساده باشد، که در آن محقق فقط رویدادها را بدون مداخله در جمعیت مشاهده می‌کند.
تصادفی‌سازی همچنین می‌تواند زمان‌بر و چالش‌برانگیز باشد، به‌ویژه زمانی که شرکت‌کنندگان از دریافت درمان تعیین‌شده امتناع می‌کنند یا به توصیه‌ها پایبند نیستند.
سوالات رایج
تفاوت بین نمونه گیری تصادفی و تخصیص تصادفی چیست؟
نمونه گیری تصادفی به انتخاب تصادفی نمونه ای از شرکت کنندگان از یک جامعه اشاره دارد. در حالی که تخصیص تصادفی به انتساب تصادفی شرکت کنندگان به گروه های درمانی از نمونه انتخاب شده اشاره دارد.
آیا تخصیص تصادفی اعتبار داخلی را افزایش می دهد؟
بله، تخصیص تصادفی تضمین می کند که هیچ تفاوت سیستماتیکی بین شرکت کنندگان در هر گروه وجود ندارد و اعتبار داخلی مطالعه را افزایش می دهد.
آیا تخصیص تصادفی خطای نمونه گیری را کاهش می دهد؟
بله، با انتساب تصادفی، شرکت کنندگان شانس مساوی برای تخصیص به یک گروه کنترل یا یک گروه آزمایشی دارند که در نتیجه نمونه ای به دست می آید که در تئوری نماینده جامعه است.
انتساب تصادفی خطای نمونه گیری را به طور کامل حذف نمی کند زیرا یک نمونه فقط به جامعه ای که از آن استخراج شده است تقریب می زند. با این حال، نمونه گیری تصادفی راهی برای به حداقل رساندن خطاهای نمونه گیری است.
چه زمانی تخصیص تصادفی امکان پذیر نیست؟
زمانی که آزمایش‌کنندگان نتوانند درمان یا متغیر مستقل را کنترل کنند، تخصیص تصادفی امکان‌پذیر نیست.
به عنوان مثال، اگر بخواهید نحوه عملکرد مردان و زنان را در یک آزمون مقایسه کنید، نمی توانید به طور تصادفی شرکت کنندگان را به این گروه ها اختصاص دهید.
شرکت کنندگان در این مطالعه به طور تصادفی در گروه های مختلف قرار نمی گیرند، بلکه بر اساس ویژگی هایشان تقسیم می شوند.
آیا تخصیص تصادفی متغیرهای مخدوش کننده را حذف می کند؟
بله، انتساب تصادفی تأثیر هر متغیر مخدوش کننده را بر درمان حذف می کند زیرا آنها را به صورت تصادفی در بین گروه های مورد مطالعه توزیع می کند. تصادفی سازی هر رابطه بین یک متغیر مداخله گر و درمان را بی اعتبار می کند.
چرا از تخصیص تصادفی شرکت کنندگان به شرایط درمانی در یک آزمایش استفاده می شود؟
تخصیص تصادفی برای اطمینان از اینکه همه گروه ها در شروع مطالعه قابل مقایسه هستند استفاده می شود. این کار به محققان اجازه می دهد تا نتیجه بگیرند که نتایج مطالعه را می توان به مداخله در دست نسبت داد و توضیحات جایگزین را برای نتایج مطالعه رد کرد.
مطالب مرتبط مفید
پاسخگوی سوالات و نظرات شما هستیم